انواع ارز دیجیتال : دسته بندی های صنعت رمزنگاری که آینده ارزها را رقم می زند

انواع ارز دیجیتال به بیش از ۷ دسته تقسیم می شوند. بیش از ۷۰۰۰ ارز دیجیتال وجود دارد که خواسته های مختلف کاربران را هدف قرار می دهند. می توانید آنها را دسته بندی کنید و فقط ارزهایی که مربوط به کار شما هستند، را بررسی کنید.

قیمت ارز دیجیتال را چه معیارهایی تعیین می کند؟ این سوالی است که من بارها و بارها شنیده ام و احتمالاً شما نیز در مقطعی آن را از خودتان پرسیده اید. پاسخ کوتاه این است که “بستگی دارد در مورد کدام ارز دیجیتال صحبت می کنید”. بیش از ۷۰۰۰ ارز دیجیتال وجود دارد و هر یک از آنها هدف یا کاربرد خاص خود را دارند و این کاربردها به آنها ارزش می بخشد. بیشتر ارزها در دسته هایی مانند ذخیره ی ارزش، قرارداد هوشمند، اوراکل‌، ابزار پرداخت‌، حفظ حریم خصوصی، توکن‌ صرافی و البته میم کوین قرار می گیرند.

اگر در بازار ارز دیجیتال سرمایه گذاری می کنید، دانستن اینکه هر کدام از ارزها در کدام دسته قرار می گیرند، بسیار مهم است. به این دلیل که هر دسته از ارزهای دیجیتال، مزایا و معایب خاص خود را دارد. همچنین تمایل آنها به پامپ و دامپ (پالا و پایین های قیمت) در نقاط مختلف بازار، با یکدیگر فرق می کند. بنابراین، امروز قصد دارم در مورد انواع ارز دیجیتال با شما صحبت کنم و اینکه چگونه می توانید از این دانش برای به حداکثر رساندن سود معاملات و به حداقل رساندن ضرر خود استفاده کنید.

با سایت ارز دیجیتال کریپتوباز همراه باشید.

 

۱. ارز دیجیتال ذخیره ارزش (Store Of Value)

دسته اول ارزهای دیجیتال با قابلیت ذخیرۀ ارزش هستند. همانطور که از نام آن پیداست، “ارز دیجیتال ذخیره ارزش” به گونه ای طراحی شده که قدرت خرید خود را در طول زمان حفظ کرده و قیمت آن در بلندمدت افزایش یابد.

در حالی که قدرت خرید (Purchasing Power) معمولاً با افزایش قیمت در رابطه است، اما قیمت (Price) و قدرت خرید دو چیز کاملا متفاوت هستند. نمودار زیر نشان می دهد که قدرت خرید طلا در طول زمان تقریبا ثابت مانده است اما یورو بخش زیادی از قدرت خرید خود را از دست داده است.

هر ساله ارزهای ملی (فیات) بین دو تا سه درصد از قدرت خرید خود را به دلیل تورم از دست می دهند (این عدد در مورد دلار حدودا ۸ درصد و در مورد ریال ایران بیش از ۳۰ درصد است). یکی از علت های تورم این است که دولت های سراسر جهان به طور مداوم برای تحریک اقتصاد، پول چاپ می کنند. نمودار زیر کاهش ارزش دلار در طی حدودا صد سال بین ۱۹۱۰ و ۲۰۲۰ را نشان می دهد.

این بدان معناست که اگر یک سهام را خریداری کنید که در طول یک سال ۷ الی ۸ درصد رشد کند، ارزش واقعی آن سهام در واقع بیشتر نشده است، حتی اگر در ظاهر قیمت آن افزایش یافته باشد. هر چه دولت پول بیشتری چاپ کند، آن پول قدرت خرید خود را بیشتر از دست می دهد. کاهش روزانه ارزش پول های ملی، بزرگترین انگیزه اختراع ارز دیجیتال در وهله اول بوده است.

ساتوشی ناکاموتو بیت کوین (BTC) را در سال ۲۰۰۹ در پاسخی به بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ (و چاپ پول توسط دولت ها پس از ایجاد این بحران) اختراع کرد.

در حالی که بیت کوین تنها ارز دیجیتالی است که واقعا می توان آن را در طبقه بندی ذخیره ارزش قرار داد، برخی استدلال می کنند که ارزهای دیجیتال دیگری مانند لایت کوین (LTC) نیز در این دسته قرار می گیرند. برخلاف ارزهای ملی که عرضه ی آنها بی نهایت است و هر ساله به دلیل چاپ پول توسط دولت ها، قدرت خرید خود را از دست می دهند، بیت کوین حداکثر ۲۱ میلیون عدد سکه عرضه می کند. این ۲۱ میلیون بیت کوین به تدریج و در طول زمان توسط ماینرها استخراج می شود که تراکنش ها را در بلاکچین بیت کوین پردازش می کنند و بیت کوین به دست می آورند.

از آنجایی که هر کسی می تواند با خرید دستگاه ماینر، بیت کوین استخراج کند و در ازای انجام تراکنش ها، بیت کوین کسب کند، این شبکه پرداخت غیر متمرکز متشکل از میلیون ها کامپیوتر در سراسر جهان است. این ارز به دلیل انگیزه اقتصادی که برای استخراج کنندگان دارد، از نظر فنی امن ترین شبکه پرداخت روی کره زمین است. هیچ راهی وجود ندارد که بتوان آن را هک کرد یا از بین برد.

در نمودار زیر خط قرمز رنگ (اعداد سمت چپ) نرخ تورم بیت کوین و خط آبی رنگ (اعداد سمت راست) میزان عرضه آن را تا سال ۲۰۴۰ نمایش می دهد.

بیشتر بدانید:
استخراج بیت کوین چیست؟
ماینر T2T 30th : بررسی مشخصات و خرید ماینر بیت کوین مدل اینوسیلیکون T2Tz

در حالی که بیت کوین در ابتدا به عنوان “پول نقد دیجیتال” طراحی شده بود، رفتار اقتصادی و همچنین سرعت نسبتاً پایین تراکنش ها، آن را به “طلای دیجیتال” بیشتر شبیه کرده است تا پول نقد دیجیتال. در بازار ارزهای دیجیتال، بیت کوین بزرگترین ارز دیجیتال از نظر ارزش بازار (MarketCap) است و تقریباً قیمت همه ارزهای دیگر به قیمت آن بستگی دارد.

اگر بیت کوین سقوط کند، تقریبا همه ارزهای دیگر سقوط می کنند. اگر قیمت بیت کوین کم و بیش ثابت بماند یا به تدریج به سمت بالا حرکت کند، آنگاه کل صنعت به طرز مشابه رفتار می کند. البته این مورد به تسلط بیت کوین نیز بستگی زیادی دارد. شما می توانید با تماشای نمودار تسلط بیت کوین، این افت و خیز را به صورت لحظه ای مشاهده کنید.
نمودار لحظه ای تسلط بیت کوین بر بازار ارز دیجیتال در تریدینگ ویو

مزیت اصلی ارزهای دیجیتال ذخیره ارزش این است که سرمایه گذاری های بسیار مطمئن تری نسبت به سایر ارزها هستند و احتمالاً ارزش آنها در بلندمدت همواره افزایش می یابد.

بیشتر بدانید:
چگونه بیت کوین بخریم؟
کسب درآمد از ارز دیجیتال : ۸ روش ایجاد ثروت با بیت کوین و صنعت رمزارز
بهترین ارز دیجیتال برای سرمایه گذاری ۲۰۲۲

در انتخاب یک ارز دیجیتال ذخیره ارزش به این دقت کنید که آیا ارز مورد نظر چیزی به نام “راه اندازی منصفانه” داشته است یا خیر. یعنی سازندگان و کاربران آن ارز از ابتدا باهم شروع به استخراج آن ارز کرده اند یا اینکه سازندگان زودتر شروع به استخراج کرده اند و مقدار زیادی را برای خودشان گرفته اند. بسیاری از ارزهای دیجیتال که ادعا می‌کنند ذخیره ارزش هستند، از قبل توسط تیم برنامه نویسی و سرمایه‌گذاران خصوصی، استخراج شده‌اند، به این معنی که درصد بزرگی از سهم عرضه آن را برای خودشان برداشته اند. بیت کوین و لایت کوین، هر دو دارای عرضه اولیه های کاملا عادلانه هستند.

نقطه ضعف اصلی ارز ذخیره ارزش این است که اغلب آنها عملکردهای محدودی دارند. این ارزها فقط باید دو وظیفه اصلی “حفظ قدرت خرید در بلندمدت” و “ارسال بدون واسطه ارز” را به درستی انجام دهند.

به دلیل همین عملکرد محدود است که بسیاری از مردم معتقدند بیت کوین در نهایت بزرگترین ارز دیجیتال از نظر ارزش بازار نخواهد بود. ارزی که بیت کوین را کنار می زند، احتمالاً از نوع دوم خواهد بود.

 

۲. ارز دیجیتال قرارداد هوشمند (Smart Contract)

دسته دوم، انواع ارز دیجیتال قرارداد هوشمند (Smart Contract) هستند. این ارزها به گونه ای طراحی شده اند که قابل برنامه ریزی باشند و تأکید کمتری بر موضوع ذخیره ارزش دارند.

اگر در حال خواندن این مقاله در کامپیوتر یا موبایل خود هستید، زیرا از نوعی برنامه کاربردی برای انجام این کار استفاده می کنید که مرورگر یا اپلیکیشن نام دارد. در مورد برنامه هایی که هر روز استفاده می کنید، نکته ای وجود دارد. نکته این است که آنها متمرکز هستند و توسط یک شخص یا یک گروه (شرکت) ساخته شده اند. معمولاً یک غول فناوری پشت است که کنترل کامل آن مرورگر یا اپلیکیشن را بر عهده دارد.

همچنین، این اپلیکیشن ها زیاد امن نیستند. کسی می تواند برنامه را هک کند یا به نوعی تغییری در کدهای آن ایجاد کند تا داده ها، پول، هویت و … شما را بدزدد. این غول های فناوری همیشه شما را زیر نظر دارند. همین امر در مورد خدمات مالی نیز صدق می کند. چه در حال پس انداز کردن، خرج کردن، وام گرفتن یا خریدوفروش باشید، همیشه باید این کار را زیر نظر یک سازمان متمرکز مانند دولت، بانک یا کارگزاری انجام دهید.

ارزهای دیجیتال قرارداد هوشمند، جایگزینی پایه ای برای زیرساخت های دیجیتال و امور مالی است که امروزه از آنها استفاده می کنیم. این جایگزین به عنوان وب ۳ (Web3) شناخته می شود و نسخه تکامل یافته اینترنت و وب امروزی است.

اگر بخواهیم ساده توضیح دهیم، قراردادهای هوشمند اساساً کدهایی هستند که در صورت تحقق یافتن شروط خاصی، کاری را به طور خودکار انجام می دهند. به عنوان مثال، “اگر” برای من کامنت بگذارید، “آنگاه” 1 دلار در کیف پول دیجیتال خود دریافت خواهید کرد.

جالب ترین نکته در مورد قرارداد هوشمند این است که می توان از آن برای ایجاد انواع توکن دیجیتال استفاده کرد که هم می تواند مانند یک ارز دیجیتال معمولی عمل کند، هم می تواند یک توکن غیرقابل تعویض (NFT) باشد.

بیشتر بدانید:
ساخت NFT : چگونه هنر دیجیتال خود را به NFT تبدیل کنم و آن را بفروشم
چگونه NFT بفروشیم
بهترین سایت NFT (5 تا از بهترین بازارهای NFT)

تفاوت قراردادهای هوشمند با برنامه های معمولی در این است که قراردادهای هوشمند کاملا مطمئن و غیر متمرکز هستند. به عبارت دیگر، شما نمی توانید قرارداد هوشمند را پس از ایجاد کردن آن تغییر دهید، و غیرممکن است که کسی آن را از کار بیاندازد، زیرا یک کپی از آن در شبکه‌ای از کامپیوترهای سراسر جهان وجود دارد.

هنگامی که چندین قرارداد هوشمند را با هم ترکیب می کنید، یک برنامه غیر متمرکز یا (decentralized App) می سازید. برنامه های dApp برای همه چیز از جمله پرداخت، خرید و فروش ارز، صرافی، وام دادن و وام گرفتن و حتی شر*ط بندی وجود دارد. برای استفاده از dApp به هیچ اطلاعات شخصی نیاز نیست (نیازی به احراز هویت نیست). فقط به یک گوشی هوشمند یا لپتاپ و اتصال اینترنت نیاز دارید. بهترین موضوع در مورد dApp این است که هیچ واسطه ای وجود ندارد که داده های شما را سانسور کند یا بدزدد. تمام تراکنش ها و معاملات برنامه های dApp مستقیماً از فردی به فرد دیگر انجام می شود و حریم شخصی شما در این محیط کاملاً حفظ می شود.

بیش از ۵۰۰۰ برنامه غیر متمرکز با میلیون ها کاربر در چندین بلاکچین ارز دیجیتال، عمدتاً در اتریوم (ETH) و زنجیره هوشمند بایننس (BSC) وجود دارد.

برخلاف انواع ارز دیجیتال ذخیره ارزش، قیمت ارز دیجیتال قرارداد هوشمند، از کاربردهای آن به عنوان ابزاری برای پرداخت، قراردادها و تراکنش‌های dApp به دست می آید. در بلاکچین اتریوم، این پرداخت ها به وسیله ارز اتر (Ether) و در زنجیره هوشمند بایننس، این هزینه ها به صورت ارز دیجیتال BNB پرداخت می شود.

برای اطمینان از اینکه همیشه برای پرداخت هزینه تراکنش ها، ارز دیجیتال کافی وجود داشته باشد، اکثر ارزهای دیجیتال قرارداد هوشمند، محدودیت عرضه ندارند. در عوض، آنها برای تورم سالانه خود برنامه ریزی دارند که بسته به شرایط خاص، تورم این نوع ارز می تواند به دو رقمی نیز برسد.

اگر کاربران یک dApp به اندازه کافی سکه خریداری کنند تا هزینه های مورد نیاز برای استفاده از آن را بپردازند، معمولا چاپ سکه های جدید باعث تورم زیاد نمی شود. این موضوع ما را به مزیت اصلی ارز دیجیتال قرارداد هوشمند می رساند. یعنی قیمت آنها به میزان برنامه های غیر متمرکز و توکن های ساخته شده بر روی بلاکچین آنها گره خورده است.

ETH و BNB ارزش بازار صدمیلیارد دلاری دارند و تنها چندین میلیون کاربر در اتریوم و زنجیره هوشمند بایننس وجود دارد. اگر استفاده از ارزهای قرارداد هوشمند به همین ترتیب رشد کند، بسیاری از سکه های این دسته می توانند تا پایان ۲۰۳۰، ارزش بازار چند تریلیون دلاری داشته باشند.

تنها مشکلی که وجود دارد این است که شما نمی دانید در نهایت کدام ارز دیجیتال برنده خواهد شد. این نقطه ضعف اصلی ارزهای قرارداد هوشمند است. رقابت زیادی در مقوله آنها وجود دارد و تقریباً هر ماه پروژه های جدید وارد بازار می شوند. اگر پول لازم برای سرمایه گذاری در همه آنها را ندارید، باید قبل از انتخاب، در جاهایی همچون سایت ارز دیجیتال ما آموزش ببینید.

 

۳. ارز دیجیتال اوراکل (Oracle)

دسته سوم انواع ارز دیجیتال، ارزهای اوراکل هستند. ارزهای اوراکل، داده های دنیای واقعی را به بلاکچین های قرارداد هوشمند انتقال می دهند.

اکثر اپلیکشن هایی که هر روز استفاده می کنید، به نوعی به داده های دنیای واقعی نیاز دارند. این داده ها می توانند تاریخ و ساعت، آب و هوا، قیمت یک کالا و… باشند. اپلیکشن های متمرکز از داده هایی که در سرور متمرکز به نام API قرار دارد، استفاده می کنند که این داده ها نیز توسط یک موسسه متمرکز دیگر در اختیار آنها قرار گرفته است.

به عنوان مثال، سازمان هواشناسی داده های API مورد نیاز سایت گوگل را ارائه می دهد تا گوگل به شما بگوید که امروز آب و هوا در منطقه شما چگونه است. به طور مشابه، بلاکچین های قرارداد هوشمند به داده های دنیای واقعی نیاز دارند تا بتوان از برنامه های غیر متمرکز در دنیای واقعی استفاده کرد. این داده ها از طریق ارزهای دیجیتال اوراکل تامین می شوند.

تفاوت بین داده هایی که از API می آید و ارز دیجیتال اوراکل، طریقه جمع آوری داده است. ارزهای اوراکل داده ها را به صورت غیر متمرکز ارائه می کنند. اوراکل معمولاً از روشی کار می کند که ده ها فرد یا موسسه به یک ارز اوراکل می گویند که قیمت یک کالا چقدر است و سپس اوراکل از میانگین پاسخ های آنها استفاده می کند.

مانند انواع ارز دیجیتال قرارداد هوشمند، توکن اوراکل نیز باید هزینه های مربوط به این داده‌ها را بپردازند. در حال حاضر، چِین لینک (Chainlink/LINK) بزرگترین و پذیرفته‌شده‌ترین ارز دیجیتال اوراکل در بازار است. ده ها رمزارز اوراکل دیگر همچون باندپروتکل (BAND) و API3 نیز وجود دارد.

مزیت اصلی ارزهای اوراکل این است که قیمت و تقاضا برای توکن های آنها، همزمان با افزایش محبوبیت قراردادهای هوشمند و dApp ها و کاربران، افزایش می یابد.

نقطه ضعف اصلی آنها این است که تقریباً همه آنها مقادیر زیادی از توکن های از پیش استخراج شده خود را به سازندگان و سرمایه گذاران خصوصی خود اختصاص داده اند (غیرعادلانه توزیع شده اند). این بدان معناست که وقتی قیمت آنها افزایش می یابد، انگیزه زیادی برای تیم و سرمایه گذاران خصوصی به وجود می آید که توکن های خودشان را برای سود بفروشند و اگر این کار را بکنند، مانع از پیشرفت پروژه می شوند.

علاوه بر این، اکثر ارزهای قرارداد هوشمند از چند اوراکل برای جمع آوری داده های خود استفاده می کنند. برخی از آنها نیز مانند کاردانو (Cardano/ADA) ترجیح دادند که اوراکل مخصوص خودشان را بسازند. این امر میزان تقاضا برای ارزهای دیجیتال اوراکل را کاهش می دهد. اما حتی با وجود این معایب، Chainlink همچنان بخشی از سبد سرمایه گذاری شخصی من است.

 

۴. ارز دیجیتال پرداخت (Payment)

دسته چهارم انواع ارز دیجیتال، ارزهای پرداخت هستند. هدف رمزارزهای پرداخت جایگزینی سیستم های پرداخت فعلی است که امروزه استفاده می کنیم. گاهی اوقات نیز از فناوری قرارداد هوشمند برای انجام تراکنش ها استفاده می کنند.

اگر تا امروز به خارج از کشور پول ارسال کرده اید، می دانید که چقدر می تواند گران و کند باشد. اگر کسب و کار بین المللی دارید، می دانید که شرکت های پرداخت مانند ویزا (Visa)، مسترکارت (Mastercard) و پی پل (PayPal) به ازای هر تراکنش چه درصد بالایی دریافت می کنند.

حل مشکلات به وجود آمده در فرایند انتقال بانکی پول می تواند فرایندهای طولانی و پیچیده ای را رقم بزند. بدتر از آن، بسیاری از ما حتی برای دریافت پیامک های بانکی یا داشتن دستگاه پوز، باید به بانک خود هزینه بپردازیم.

صرف نظر از معایب بالا، اگر فعالیت شما مستلزم جابجایی پول باشد، یک واسطه وجود دارد که سرعت کارها را کاهش می‌دهد و فرآیندهای ساده را پیچیده می کند. به جای استفاده از شیوه های پرداخت قدیمی که [در سطح بین المللی] روزها طول می کشد تا تسویه حساب شود.

بیشتر بدانید:
بهترین کیف پول ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال پرداخت، انجام تراکنش ها را در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه با هزینه های بسیار پایین در حد یک دلار یا کمتر، ممکن می سازد.

مانند سایر ارزهای دیجیتال، ارز یا توکن پرداخت را می توانید در کیف پول ارز دیجیتال خود نگهداری کنید. شما مجبور نیستید برای ذخیره وجوه خود به بانک متکی باشید و لازم نیست نگران باشید که کسی حساب بانکی شما را مسدود کند یا با پول شما فرار کند.

ارزدیجیتال های پرداخت رایج عبارتند از بیت کوین کش (BCH)، دش (DASH)، ترا (LUNA) و تِل کوین (TEL).

برخی از انواع ارز دیجیتال پرداخت، دارای قرارداد هوشمند پیچیده و اکوسیستم dApp خودشان هستند که بر پایه پرداخت ها چیده شده است. در حال حاضر، مزیت اصلی آنها این است که بیشترین شانس را برای دستیابی به جریان اصلی مردم دارند و بازاری که به دنبال آن هستند، پرسودترین بازار روی کره زمین است.

در حال حاضر، ارز DASH به طور گسترده برای پرداخت ها در کشور آرژانتین استفاده می شود و تِل کوین (TEL) نیز با خدمات حواله ارزان قیمت خود در ماه های اخیر جذابیت جدی ایجاد کرده است.

عیب اصلی ارزهای پرداخت این است که بعید است که یک کوین یا توکن، جایگزین پول امروزی شود که ما در حال حاضر استفاده می کنیم. تا حدی به این دلیل که اکثر ارزهای پرداخت قیمت ثابتی ندارند. همچنین به این دلیل که دولت ها ثابت کرده‌اند که با استفاده مردم از آنها به عنوان روش پرداخت، مبارزه می کنند.

 

۵. ارزهای دیجیتال حریم خصوصی

دسته پنجم انواع ارز دیجیتال، ارز دیجیتال حریم خصوصی است. این دسته از ارزها برای حفظ حریم خصوصی شما هنگام انجام تراکنش یا هنگام استفاده از برنامه های غیر متمرکز طراحی شده اند.

شاید پیش خودتان فکر کنید که مگر تراکنش های سایر ارزها خصوصی نیستند. خوب، به خاطر اینکه تقریبا همه بلاکچین های ارز دیجیتال به صورت عمومی قابل مشاهده هستند، حریم خصوصی شما کمی در معرض خطر است. به این معنی که شما می توانید جزییات هر تراکنش را (حتی تراکنش های درحال وقوع) مشاهده کنید.

در حالی که به طور پیش فرض هویت شما در دنیای واقعی به آدرس کیف پول شما متصل نیست، تشخیص اینکه کدام آدرس کیف پول متعلق به شماست کار سختی نیست. این امر مخصوصا زمانی صادق است که از صرافی یا برنامه ای استفاده می کنید که به اطلاعات شخصی شما در دنیای واقعی دسترسی دارند. هویت شما در دنیای واقعی به راحتی می تواند به کیف پول هایی که با آن تراکنش می کنید، مرتبط شود. این امر به خصوص در زمان احراز هویت در صرافی ها اتفاق می افتد.

ممکن است که برخی از کاربران کاملا با این موضوع موافق باشند و فکر کنند که همه تراکنش ها باید کاملاً شفاف و قابل تأیید توسط همگان باشد. با این حال، برخی شرکت ها و افراد ثروتمند اصلا این موضوع را دوست ندارند. شاید آخرین چیزی که دلشان می خواهد این باشد که مردم در مورد موجودی کیف پول ارز دیجیتال آنها بدانند.

همچنین، مطمئن هستم که شما به عنوان یک کاربر می خواهید که داده هایتان هنگام تعامل با اپلیکیشن ها، خصوصی نگه داشته شود. اینها مسائلی هستند که رمزارزهای حریم خصوصی به دنبال آن هستند. برخی از رمزارزهای حریم خصوصی مانند سِکرت نتورک (Secret Network/SCRT)، ایجاد برنامه های حفظ حریم خصوصی را ممکن می سازند. سایرین مانند تورنادو کش (Tornado Cash/TOR) امکان حفظ حریم خصوصی تراکنش های ارز اتریوم (ETH) شما را با مخلوط کردن وجوه و ارسال آنها به یک کیف پول جدید (بدون سابقه ی تراکنش) فراهم می کنند.

رمزارزهای محبوب حریم خصوصی مانند مونرو (Monero/XMR) و زی کش (ZCash/ZEC) تمرکز خود را بر پرداخت های خصوصی قرار داده اند و از فناوری های حفظ حریم خصوصی ای استفاده می کنند که آنقدر پیشرفته است که حتی توسط دولت ایالات متحده نمی تواند شکسته شود.

حتی یک رمزارز حریم خصوصی به نام هِیوِن پروتکل (HavenProtocol/XHV) وجود دارد که امکان ساخت ارزهای ترکیبی از ارز دیجیتال، ارز فیات، و فلزات گرانبها را برای ایجاد یک حساب بانکی غیرقابل ردیابی در خارج از کشور برای شما فراهم می کند.

مزیت اصلی رمزارزهای حریم خصوصی این است که اکثر آنها بسیار خوب طراحی شده اند و ماندگاری بسیار زیادی دارند. بسیاری از آنها نیز راه اندازی اولیه منصفانه ای داشتند. یعنی برنامه نویسان و سرمایه گذارهای خصوصی، حریص نبودند که در شروع کار، بیشتر سکه ها را برای خودشان برداند.

یک مثال بارز، سکه مونرو است. ارز مونرو (XMR) دارای ارزش های مشابه بیت کوین است (یعنی قیمت آن در طول زمان زیاد می شود و ضدتورمی است). در عین حال از سرعت بالا و هزینه تراکنش پایین سایر ارزهای دیجیتال پرداخت هم سود می برد.

مونرو همچنین از یک الگوریتم استخراج ویژه به نام RandomX استفاده می کند که امکان استخراج ارز مونرو (XMR) را برای دستگاه های ASIC غیرممکن می سازد. از آنجایی که هر کسی می تواند ارز مونرو را استخراج کند، این ارز به میزان خوبی غیر متمرکز است.

نقطه ضعف اصلی رمزارزهای حریم خصوصی این است که اغلب توسط قانونگذاران مورد حمله قرار می گیرد. دلیل آنها برای این کار، استفاده از این نوع ارزها در فعالیت های غیرقانونی است (یا حداقل این توجیهی است که قانونگذاران برای مقابله با حریم خصوصی، از آن استفاده می کنند). این موضوع گاهی منجر به حذف سکه های حریم خصوصی از صرافی های ارز دیجیتال می شود که باعث سخت تر شدن دسترسی کاربران به آنها می شود و جلوی پیشرفت آنها را می گیرد.

در این مواقع کاربران از صرافی غیر متمرکز (DEX) بین زنجیره ای مانند تورچِین (Thorchain) استفاده می کنند که امکان داد و ستد ارزهای دیجیتال خصوصی مانند مونرو و هِیوِن کوین را بدون دخالت صرافی های متمرکز فراهم می کند.

علاوه بر این، بسیاری از رمزارزهای حفظ حریم خصوصی در اصل به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با مقررات مطابقت داشته باشند و این امکان را فراهم می کنند که در صورت درخواست به تنظیم‌کننده، موجودی کیف پول و سابقه تراکنش را نشان دهد. این به لطف رمزنگاری پیشرفته است که توضیح آن خارج از محدوده این بحث است.

 

۶. توکن های صرافی

ششمین دسته از انواع ارز دیجیتال، توکن های صرافی هستند. توکن های صرافی متعلق به صرافی های ارز دیجیتال هستند که در آنها کاربرد دارند. شما می توانید توکن های صرافی را ترکیبی از اشتراک عضویت و سهام شرکت در نظر بگیرید.

توکن‌های صرافی مانند یک حق اشتراک هستند، زیرا می‌توانند امتیازاتی مانند تخفیف در کارمزد و دسترسی VIP به عرضه اولیه سکه (ICO) را به شما بدهند.

توکن های صرافی مانند سهام شرکت هستند، زیرا عملکرد یک توکن به محبوبیت صرافی بستگی دارد. به این دلیل که تقریبا همه صرافی ها با استفاده از درآمدی که از کارمزد معاملاتی به دست می آورد، مقداری از توکن های خودشان را می خرند و آنها را می سوزاند (تا قیمت سکه را زیاد کنند).

سوزاندن سکه ها، عرضه را کاهش می دهد و نتیجه آن، یک ارز دیجیتال است که قیمت آن در طول زمان افزایش می یابد. برخی از صرافی ها مانند بایننس، بلاکچین هوشمندی (BSC) ساخته اند که برای انتقال سکه در این بلاکچین به توکن صرافی نیاز دارید. این موضوع بُعد دیگری از تقاضا را برای توکن های صرافی به وجود می آورد.

اکنون بدیهی است که مزیت اصلی توکن های صرافی این است که احتمال افزایش قیمت آنها بسیار زیاد است.

بیشتر بدانید:
بررسی صرافی های ایرانی ارز دیجیتال
بررسی صرافی خارجی کوینکس

نقطه ضعف اصلی توکن های صرافی این است که سود آنها به سرعت سایر ارزهای دیجیتال به دست نمی آید و این سودها نیز کاملا تضمین شده نیستند.

 

۷. میم کوین ها (Meme Coin)

آخرین دسته از انواع ارز دیجیتال که امروز می خواهم در مورد آن صحبت کنم، میم کوین ها هستند. در حال حاضر، بیشتر میم کوین ها هیچ مورد استفاده خاصی ندارند و به جز تبلیغات و وعده سود، دلیل دیگری برای رشد ندارند.

در دنیای واقعی، اگر کسی به شما نزدیک بشود و بگوید که تنها با دادن چند میلیون تومان به او ثروتمند می شوید، می‌دانید که مزخرف می‌گوید. اما وقتی دقیقا همان ایده در قالب یک ارز دیجیتال ارائه می شود، این غیرممکن به نحوی جادویی ممکن می شود. تا آنجا که من می فهمم، به این دلیل است که سرمایه گذاران جدید و کم تجربه ارزهای دیجیتال، رابطه بین ارزش بازار، عرضه و قیمت را درک نمی کنند.

به عنوان مثال، ۱ توکن شیبا اینو (Shiba Inu/SHIB) حدود یک هزارم سنت قیمت دارد. بدون نگاه کردن به ارزش بازار، احتمالاً فکر می کنید که “وای، اگر من فقط چند صد دلار روی شیبا سرمایه گذاری کنم و قیمت آن به یک دلار برسد، مولتی میلیاردر خواهم شد”. اما مشکل این است که ارزش بازار شیبا همین الان هم میلیاردها دلار است (یعنی به اندازه کافی رشد کرده و جای رشد زیادی ندارد). زیرا شیبا عرضه نزدیک به ۴۰۰ تریلیون سکه را دارد، که نسبت به ارزهای دیگر بسیار زیاد است. این بدان معناست که برای اینکه شیبا به قیمت ۱ دلاری برسد، مردم باید بیش از چهار برابر مقدار پولی که روی کره زمین وجود دارد، در این سکه سرمایه گذاری کنند و این غیر ممکن است.

اکنون، بسیاری از میم کوین هایی که در چند ماه گذشته در اخبار مشاهده کرده‌اید، منابع بزرگی ندارند که به این معنی است که به این زودی‌ها رشد زیادی نخواهند داشت (البته به جز سکه هایی که ایلان ماسک پامپ می کند). با وجود اینکه تقریبا هیچ یک از میم کوین ها به طور جدی در حال برنامه‌ریزی برای بازار NFT ها یا توسعه های فعال نیستند، اما برای جامعه طرفداران خوب اند.

با همه این اوصاف، انصافاً، دوج کوین (Dogecoin/DOGE) با بقیه انواع ارز دیجیتال میم متفاوت است. ارز دیجیتال دوج به عنوان یک ارز غیرجدی ایجاد شد و بعدها بسیار رونق یافت. یکی از دلایلی هم که توانست از آخرین بازار نزولی جان سالم به در ببرد، این است که می توان آن را بدون هزینه اضافی به همراه لایت کوین (LTC) ماین کرد.

بیشتر بدانید:
چگونه دوج کوین بخریم؟
ارز دیجیتال بیبی دوج چیست؟

 

منبع